Oglądałam kiedyś film dokumentalny o Evelyn Glennie – niesłyszącej perkusistce, która występuje na scenie, gra na przeróżnych koncertach i tworzy muzykę. Można powiedzieć, że ona “czuje” muzykę, ponieważ dźwięki które słyszymy to fale, które docierają do całego naszego ciała, nie tylko do uszu. Ten film uświadomił mi, że tak naprawdę wszystkie bodźce słuchowe można włożyć do kategorii “MUZYKA”.
Muzyka z brzucha mamy
Wiemy na pewno, że już będąc w brzuchu dziecko słyszy różne dźwięki dobiegające z ciała mamy i stłumione odgłosy świata zewnętrznego. Szum drzew, bijące serce, przejeżdżający samochód, przyspieszony oddech – dla naszego malucha to wszystko jest muzyką!
Każdy język ma swoją melodię i rytm, uczymy tego naszych dzieci od pierwszych dni życia. Całkiem szybko nasze maleństwo zaczyna głużyć, wydawać przeraźliwe piski, a potem gaworzyć. Jak odróżnić czy to są pierwsze próby mowy czy śpiewu?
Nie musisz być muzykiem!
Może wydaje Ci się, że nie umiesz śpiewać, słoń nadepnął Ci na ucho i nie da się z tym nic zrobić. Podejrzewam, że gdyby ktoś w tym momencie zapytał mnie o to czy porozmawiam z nim po Chińsku, moja odpowiedź byłaby podobna. Gdyby jednak ktoś od małego mówił do mnie w tym języku, nie miałabym najmniejszego kłopotu podjąć się konwersacji.
Talent muzyczny dziecka można wspierać!
Chyba nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, ale słuch i aparat mowy/śpiewu naprawdę można u siebie rozwinąć. Sama przez to przechodziłam – 12 lat w szkole muzycznej i potem jeszcze studia. System szkolnictwa znacznie utrudniał i hamował mój naturalny rozwój, ale i tak się udało. Ciekawe jakie byłyby efekty, gdyby moi rodzice podeszli do mojego rozwoju muzycznego inaczej?
Rodzi się dziecko, a w raz z nim różne cechy ukształtowane genetycznie. Faktem jest, że do niektórych rzeczy ma się większe predyspozycje, ale skąd rodzic ma to na początku wiedzieć? Zapewniając dziecku różnorodne środowisko do rozwoju i podążając za jego potrzebami, jest mała szansa że coś pominiemy.
